| مروری بر ارزیابی خواص و دوام بتن‌های خاص در برابر فرسایش |
| کد مقاله : 1063-2020ICI |
| نویسندگان |
|
محمد جواد محمدی *1، محمد شکرچی زاده2، امیر محمد رمضانیانپور3 1دانشکده مهندسی عمران، دانشکده فنی، دانشگاه تهران، تهران، ایران 2استاد دانشکده مهندسی عمران دانشگاه تهران، سرپرست انستیتو مصالح ساختمانی دانشگاه تهران 3استادیار دانشکده مهندسی عمران دانشگاه تهران |
| چکیده مقاله |
| سازه‌های بتنی از قبیل سازه های هیدرولیکی مانند سدها و تاسیسات وابسته به آن در طول عمر خود دچار آسیب‌های فیزیکی (شامل سایش و فرسایش، پدیده خلاءزایی و چرخه‌های ذوب و انجماد)، شیمیایی و اجرایی متنوعی می‌شود. در این پژوهش، ابتدا روش عملکرد عوامل مخرب فرسایش ناشی از سایش و خلاءزایی مورد بررسی قرار می گیرد. عوامل تاثیرگذار بر میزان سایش به دو دسته هیدرولیکی (سختی ذرات، سرعت آب، مسیر جریان، شکل سطح بتنی و مدت زمان قرار گرفتن سازه در معرض سایش) و خواص بتن تقسیم می شود. عواملی که باعث افزایش مقاومت فشاری بتن می شود، مقاومت سایشی را می تواند افزایش دهد، مانند؛ مشخصات سنگدانه ها، مقاومت بتن، نسبت های اختلاط، استفاده از سیمان های خاص و مواد افزودنی معدنی مانند میکروسیلیس، سرباره و خاکستربادی، الیاف و دو عامل پرداخت سطح و شرایط عمل آوری. لزوم تامین دوام سازه ها، محققین را به سمت استفاده از بتن های خاص در برابر فرسایش برده است. عملکرد بتن های خاص از قبیل بتن غلتکی، خود تراکم، پرمقاومت، الیافی، توانمند، فوق توانمند و پلیمری از نظر مشخصات مکانیکی در برابر عوامل مخرب بررسی شدند. از نتایج کلی این تحقیق، افزایش دوام بتن در برابر فرسایش با تغییر در پارامترهای طرح مخلوط بتن مانند افزایش سختی و ابعاد سنگدانه، استفاده بهینه از افزودنی های معدنی و الیاف که با قرارگیری مناسب در سطح می تواند باعث بهبود مقاومت در برابر سایش شود. افزایش مقاومت فشاری و سطح بتن مهمترین عوامل تاثیرگذار بر بهبود مقاومت سایشی بتن می باشد. |
| کلیدواژه ها |
| سازه‌های بتنی هیدرولیکی، آسیب فیزیکی، مقاومت سایشی، دوام، بتن |
| وضعیت: پذیرفته شده برای ارائه شفاهی |